دوستان حزب اللهی من لطفا هشیار باشید.

چند روز قبل در کلاس جریان شناسی یکی از آقایان با لحنی خاص نظر من را در مورد آقای جوادی پرسید.چند هفته قبل هم یکی از فعال ترین دانشجویان دانشگاه شیراز همین سوال را از من پرسیده بود و دیشب هم دوست دیگری که او هم از از فعالین دانشجویی است همین پرسش را مطرح کرد.مهم نیست که من چه جواب دادم.مهم طرح این نوع پرسش ها آن هم با لحن ها و موضع گیری های خاص است.مهم خدشه دار شدن احترام و شانیت مراجع آن هم بین انسان های به اصطلاح حزب اللهی است.مهم این است که چه می شود عده ای حتی از مرگ اقای بهجت ...(بگذریم،خیلی چیزها صلاح نیست گفته شود).

صحبت های حضرت امام در این زمینه بسیارروشنگر است.صحبت هایی که بسیار زیادند و اگر کسی آنها راجمع کند در حد یک کتاب می شود.فقط یک نمونه که امروز در تابناک دیدم را می نویسم:
«فحش دادن به مراجع بزرگ ما را كوچك فرض مى‏كنيد؟ اگر به واسطه بعضى از جهالت‌ها لطمه‏اى بر اين نهضت بزرگ وارد بشود، معاقَبيد پيش خداى تبارك و تعالى؛ توبه‏تان مشكل است قبول بشود، چون به حيثيت اسلام لطمه وارد مى‏شود. مى‌شود كه اين اشخاصى كه ريششان را در اسلام سفيد كرده‏اند، اينها خداى نخواسته بر خلاف مصالح اسلام عملى بكنند؟ نمى‏شود آقا. اگر يكوقت اختلاف اجتهاد در كار باشد؛ مثل ساير مسائل شرعيه اختلاف اجتهاد در كار باشد، بچه‏ها و جوانها نبايد دخالت بكنند؛ خطرناك است؛ دشمن بيدار است. گمان نكنيد كه فحش به يك نفر است؛ فحش به يك جامعه اسلامى است، اهانت به يك جامعه اسلامى است، وَهْن وارد شدن بر يك جامعه اسلامى است.»

دوستان حزب اللهی من لطفا هشیار باشید.

پ.ت)البته پر واضح است که بار معنایی عالم و مرجع بار معنایی خاصی است که بر هر مصداقی منطبق نمی شود.