دادگاه جای بدی نیست.

من مانده ام که چرا به اتهامات فرزندان آقای هاشمی یا پسران جناب ناطق یا این همه افرادی که در فضای بلبشو و به اعتقاد من دور از اخلاق جامعه شایعات زیادی پیرامونشان است رسیدگی نمی شود.این را نه به خاطر این می گویم که دوست دارم ایشان محکوم شوند،بلکه به این علت می گویم که حقیقت نمایان شود.اگر این افراد مجرمند باید محکوم شوند و وابستگی و هیچ چیز دیگری نباید مانع آن شود چه اینکه طبق اصول 20و19 قانون اساسی همه افراد در برابر قانون یکسانند حتی رهبر(اصل 107). واگر متهم نیستند باید زمینه ای فراهم شود که این ها سرشان را بالا بگیرند و حتی اعاده حیثیت نمایند.و این دو امر محقق نمی شود مگر در دادگاه.طرح این مسئله در دادگاه حق دو طرف است و به اعتقاد من نه تنها مدعی العموم یا شاکی خصوصی باید بر آن اصرار داشته باشد که متهم نیز باید از آن استقبال کند.اساسا تصور غلطی از دادگاه دارد و فکر می کنیم هر کسی که به عنوان متهم یا خوانده به دادگاه می رود حتما ریگی در کفش دارد.در حالی که این تصوری اشتباه است.خیلی اوقات حکم دادگاه سوتفاهم هایی که ممکن است مدت ها موجب کدورت شود را حل کند.دادگاه محک است و بهترین و تنها جا برای مطرح شدن خواسته ها و شکایات.طرح اتهامات در منظر افکار عمومی نتیجه ای جز التهاب و بی اخلاقی ودر درجه حاد آن آنارشیسم ندارد که مسلما درست نیست چه آن که حضرت امیر می فرمایند:«لابد من امیر ام من عادل او فاجر».و وای بر ما و جامعه ما اگر چند در صد از این شایعات که ما آنها را در افکار عمومی بسط می دهیم خلاف واقع باشد.گناهی بزرگ و نابخشودنی.قرآن می فرماید این مسئله اگر پیش شما کوچک می نماید در پیشگاه پروردگار بسیار عظیم است.بهترین کار در شرایط کنونی رسیدگی به اتهامات این افراد است البته در فضایی دور از جنجال و هیاهوهای رسانه ای.